لطفا با شکم سیر فحش بدهید
یکی از بچه های حرکت محرومین تعریف می‌کرد در اوایل جنگ داخلی در لبنان در سال ۱۹۷۵ کمبود مواد غذایی خصوصا آرد پیش آمد.
امام موسی صدر مقدار خیلی زیادی آرد تهیه کرد و گفت بین مناطق محتاج تقسیم کنید.
ما مسئول توزیع در هرمل بودیم. به همه دادیم. شیعه، سنی، مسیحی، دستور امام بود.
احزاب و گروه های چپی و کمونیستی خیلی برایشان گران تمام شد.
چون وقتی چیزی می‌آوردند، اولا فقط به طرفداران خودشان می‌دادند، دوم اینکه خیلی اوقات فاسد بود. مثلا حزب بعث خرمای عراقی آورد که کرم خورده بود.
برای همین شایع کردند آردها فاسد است. بعضی‌ها به امام موسی صدر فحاشی کردند.
ما گفتیم چه معنی دارد به اینهایی که فحش می‌دهند آرد بدهیم. ولی از باب فرمانبرداری و امانت داری با امام موضوع را در میان گذاشتیم.
گفت: به من فحش بدهند و شکمشان پر باشد بهتر است از اینکه فحش بدهند ولی شکمشان خالی باشد. فحش از سر سیری بهتر از فحش از سر گرسنگی است.
@LIBANIRAN