مجری: حضرت سید ببخشید. این فقط یک ذهنیت نیست. در تمام نوشته‌ها این‌گونه مطرح می‌شود که ایران در دوره‌ی اشغال عراق نه‌تنها پشتیبان بلکه شریک روندی سیاسی بود که طی آن اشغالگران امریکایی در حال تقسیم قدرت در عراق بودند. هیچ کس نمی‌گوید ایران از طریق ژنرال قاسم سلیمانی از فعالیت‌های مقاومت به این شیوه حمایت می‌کرد.

سید حسن نصرالله: نگاه کن، تجربه‌ای که از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ در عراق رقم خورد، بسیار پیشرفته بود و در آن از همه‌ی تجربه‌های پیشین استفاده شد. آخرش را بگویم. پس از اتفاقی که در عراق افتاد، عده‌ای از رهبران، سران و نیروهای سیاسی به فعالیت و روند سیاسی اعتقاد داشتند و به فعالیت نظامی و مقاومت در برابر اشغالگران اعتقاد نداشتند. عده‌ای دیگر به فعالیت نظامی و مقاومت اعتقاد داشتند. گروه سومی نیز به مقاومت سیاسی، مردمی و مدنی معتقد بودند اما به فعالیت نظامی اعتقادی نداشتند. در تجربه‌های پیشین چه رخ می‌داد؟ یک مسیر انتخاب و پشتیبانی می‌شد. در این تجربه، جمهوری اسلامی همه‌ی مسیرها را پشتیبانی کرد. بسیار خب، هر کس به روند سیاسی اعتقاد دارد و می‌خواهد حق حاکمیت عراق را از طریق روند سیاسی، نگارش قانون اساسی، انتخابات، تشکیل کابینه، مشارکت در دولت و گفت‌وگو با امریکایی‌ها پس بگیرد بگیرد. گفتند اگر شما چنین اعتقادی دارید شروع کنید مشکلی نیست. هر کس هم به فعالیت نظامی اعتقاد دارد بسم الله. هر کس هم به فعالیت سیاسی و مقاومت مدنی و مردمی اعتقاد دارد بسم الله. چون همه‌ی این مسیرها به یک هدف می‌رسیدند. طبیعتا مسیر اول در رسانه‌ها شفاف‌تر بود چون بخش دوم پشت پرده بود.

مجری: آیا این درست است که ژنرال شهید قاسم سلیمانی(رحمه الله) مسیر را برای نیروهای امریکایی باز کرد تا از عراق به سمت کویت عقب‌نشینی کنند؟

سید حسن نصرالله: نمی‌دانم. من خبر ندارم. چیزی که من می‌دانم این است که امریکایی‌ها به حاج قاسم و برادران سپاه پیام دادند که به ما کمک کنید و با گروه‌های مقاومت عراق صحبت کنید و بگویید ما می‌خواهیم برویم و دست از سر ما بردارند.

مصاحبه‌ی ۷ دی ۱۳۹۹ با شبکه‌ی المیادین
http://nasr.link/99-10-07
@nasrollahir